Gdzie na śniadanie?

W normalny dzień moje śniadanie to …kawa. Od kiedy dentysta odradził mi picie kawy czarnej (przebarwienia) to zestawy podstawowego dołączyło mleko. Zazwyczaj tylko na tyle starcza mi czasu przed pracą i chociaż i wykształcenie kierunkowe  i zdrowy rozsądek podpowiadają m, że to nie jest prawidłowo zbilansowany posiłek, rzadko udaje mi się coś z tym zrobić. W weekendy najczęściej do kawy dołącza owsianka – gotowana na wodzie, z ziarnami słonecznika i dyni, płatkami suszonego kokosa, sezamem, bananem i kefirem lub maślanką i cynamonem. Lubię te moje śniadania – wersja minimum, aaaale…kiedy czas mnie nie ogranicza, mogę się lenić do woli, nie muszę iść do pracy, przygotowywać porannego posiłku Potomkowi ani robić niczego porannie obowiązkowego: wtedy lubię zjeść śniadanie na zewnątrz. Temat śniadań pojawił się już wcześniej kilkakrotne (tu, tu, tu i tu) – tym razem tylko mały miks tego, czego w śniadaniach poza domem szukam, a co udało mi się zjeść podczas krótkich wakacji. Najsmakowitsze zestawy śniadaniowe, jakie udało mi się znaleźć w Stuttgarcie. 

Jeżeli ktoś by się wybierał do tego cudownego miasta, najbardziej na świecie polecam zestaw śniadaniowy „Dla dwojga” (którym swobodnie najadła by się i czwórka) serwowany w kawiarni Alte Kanzlei (Planie Str)

A tutaj dzisiejsze śniadanie w Dynia Resto Bar – zestaw Marynarski – całkiem dobre pasty: jajeczna i rybna oraz rewelacyjny twaróg ze szczypiorkiem, bardzo dobre pieczywo, ale jedna z najgorszych kaw jakie piłam ostatnio „na mieście” 

Moje typy na śniadanie:
Zdrowe Love, Kraszewskiego 8/1, Kraków
Karmni, Senatorska 13, Kraków
Bunkier Cafe, Pl. Szczepański 3a (Planty), Kraków,
Charlotte, Pl. Szczepański, Kraków,
Bonerowski Palace, ul. Św. Jana 1, Kraków
Dynia Resto Bar, Krupnicza 20, Kraków
i in. ;)

Ktoś poleci coś ciekawego śniadaniowego?

Charlotte Kraków - śniadaniowo.

Są miejsca, które uwielbiam odwiedzać o pewnych porach i nie przyszłoby mi do głowy odwiedzać ich o innych (a jeżeli mi przyszło, to potem żałowałam). Tak mam z Charlotte. Uwielbiam tam jeść wczesne śniadania. W okolicach rynku niewiele jest miejsc, gdzie zjeść można śniadanie, jeżeli pracę rozpoczyna się przed 8.00,  a w Charlotte przy stoliku nad kawą i rogalikiem (bądź inną propozycją z rozległego menu śniadaniowego) można już od 7.00. 

Spokojnie tam wtedy, nie ludnie, można przeczytać poranna prasę i spokojnie rozejrzeć się po przestrzennym jasnym wnętrzu lub wyjrzeć na zewnątrz na budzący się do życia Plac Szczepański. 

Pieczywo serwowane w zestawach śniadaniowych (można je zakupić także w wersji „do domu”) jest pyszne a croissanty sprzedawane w Charlotte są najlepsze w Krakowie (moim zdaniem). I czekolada – czekolada do smarowania śniadaniowego pieczywa….mmmm…poezja.

Później robi się zbyt ciasno, z rzadka można znaleźć od razu wolny stolik i obsługa czasami nie wyrabia z zamówieniami, na które trzeba czeeeekać i czeeeekać. Wiem, że to miejsce popularne i wielu osobom takie drobiazgi nie przeszkadzają, ja jednak posiedzieć przy kawie w późniejszych godzinach wolę w pobliskiej Bunkier Cafe– jednak Charlotte w wersji wczesno-śniadaniowej to coś, co stanowczo polecam każdemu. 

Trattoria Soprano - pasta i ....basta.

W czasach zamierzchłych Trattoria Soprano była moim ulubionym miejscem uroczystych randek (takich specjalnych: rocznicowych, urodzinowych itp.). czasy zamierzchłe jednak minęły i pojawiły się nowe miejsca randek uroczystych, sentyment jednak pozostał. A że karmią tutaj całkiem smacznie – z sentymentalizmem swoim się nie kłócę, tylko od czasu do czasu przychodzę zjeść. 

Tym razem na początek uwiodła mnie truskawkowa margarita – jako, że uwielbiam truskawki – drink ten ma szanse stać się moim ulubionym, aczkolwiek odkryłam go zbyt późno – wszak sezon na truskawki prawie skończony (intuicja mi mówi, że z mrożonych drink nie będzie tak dobry). T zamówił coś z czerwonym martini i limonką, ale ani nie wyglądało tak efektownie jak mój drink ani tak dobrze nie smakowało. 

Przystawka: nasza norma – tatar z łososia – tutaj podawany z serkiem typu fromage – dobry i do łososia pasujący, ale jak dla mnie zbędny. Serwowany na plasterkach świeżego ogórka i z ziemniaczanymi chipsami. Co kto lubi – mnie bardziej smakował do tego tatara zamówiony dodatkowo chleb. 

Danie główne: mam swoich faworytów: Fazzoletti z pomidorami i pesto migdałowym (nie wiedziałam co to fazzoletti, gdy pierwszy raz zamawiałam to danie – nazwa mi się spodobała. Okazało się, że fazzoletti to „makaronowe chusteczki” – dziwny taki makaron, ale bardzo pyszny z suszonymi pomidorami – i pewnie nie tylko:) i Troffie ze szpinakiem, suszonymi pomidorami i orzeszkami pinii. I na to ostatnie danie zdecydowałam się tym razem.*

Jako, że T. wziął sobie do serca moje ostatnie wykłady na temat nadmiaru czerwonego mięsa w jego diecie, postanowił zamówić Spaghetti alla chitarra z vongolami – nie mam pojęcia co to, nie miałam ochoty próbować czegoś co zamknięte było w muszelkach, jakie przywoziłam z wakacji, żeby ozdabiać nimi szkatułki na pracach ręcznych, ale T. Twierdzi, że było to bardzo dobre, a żyjątka w muszelkach świeże i doskonale przygotowane. 

Deser – mmmmm. T. jak zwykle się nie popisał, choć trzeba mu przyznać, że nie zamówił panna cotty – ale tiramisu to też nie szaleństwo z jego strony (aczkolwiek bardzo dobre). 

Sama wybrałam Kawę smakosza (espresso oraz 3 mini desery (creme brulee, torcik czekoladowy i nugat lodowy). Lubię mieć wybór i lubię kawę, aczkolwiek taki kofeinowy kop w okolicach 22.00 to chyba nie najlepszy pomysł – chyba, że ktoś ma przed sobą następne kilka intensywnych godzin (ja nie miałam, więc problemów z zaśnięciem nie zapisałam na plus – deser jednak był bardzo dobry). 

Mimo że w Trattori Soprano jest zazwyczaj ludno i gwarno, a przy niektórych stolikach, szczególnie tych położonych na antresoli i pod nią, bywa dusznawo – gorąco polecam to miejsce – nie tylko na specjalne randki. 

Trattoria Soprano, Św. Anny 7, Kraków